Monday, March 1, 2010

.... हीच Engineering आहे तर ....

.... हीच Engineering आहे तर ....

"यही ज़िन्दगी हैं तो क्या ज़िन्दगी हैं ...." ह्या traffic signal मधल्या गान्यावरून काहीसं inspired होउन मी ही कविता लिहली आहे ...

.... हीच Engineering आहे तर ....


.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?
कुठे admissions च्या रांगेत सुरु होते ...
कुठे घरांत पुस्तकांची रद्दी वाढवते ...
कुठे रॉकेल xerox च्या वासात गुदमरते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कुठे mechanics बनून Friction करते ...
कुठे maths बनून integrate करते ...
कुठे probability बनून सांभाळुन घेते ...
कुठे chemistry च्या reactions करते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कुठे physics चे laws विसरते ...
कुठे transistor च्या emitter- collector मध्ये confuse होते ...
कुठे Frequency bands मध्ये अड़कुन पड़ते...
कुठे physical memory नेहमीच full असते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कधी assignments बनून बरसत असते ...
कधी free lecture साठी तडपत असते ...
कधी submissions च्या वेळी वाट लावते ...
कधी लिहून लिहून बोटांना फोड़ आणते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कधी चालु lecture मध्ये झोपते ...
कधी रात्री रात्री जागवून घालवते ...
कधी वेळे पेक्षा जोरात धावते ...
कधी अशीच थांबून धावत्या वेळेकडे पाहत राहते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कधी KT बनून दुखावत राहते ...
कधी Golden attempt बनून सतावते ...
कधी circuit मधल्या current सारखी भटकत राहते ...
कधी drop बनून भरपूर रडवते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कधी vivas च्या वेळी निःशब्द करते ...
कधी practicals च्या वेळी साध्या साध्या readings चुकवते ...
कधी theory exams साठी रात्रं दिवस जागवते ...
तरी papers मध्ये कुठेतरी काहीतरी कमी राहते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?


कधी results च्या वेळी भीती ने घाबरवते ...
कधी तुटलेल्या स्वप्नांत टोचत राहते ...
कधी job साठी डोळ्यांत पाणी आणते ...
नेहमीच future च्या प्रश्नांत present ला मागे सारते ...

.... हीच Engineering आहे तर ....
ही काय इंजीनियरिंग आहे ...?.....

..... या जगात सगळ्यांनाच .....

..... या जगात सगळ्यांनाच .....

या जगात सगळ्यांनाच हवं ते भेटत नसतं ....
आणि तरीही न भेटनार्या गोष्टींमागे मन का धावत असतं ?...
कधी जमिनीवर तर...
कधी उंच ढगांतच compromise करावं लागतं ....

इथे सर्वच जण स्वताच्या धुंदीत असतात ....
शब्द बरेचसे अड़कुन पडलेत ...
मनाच्या कोपर्यात ....
पण त्याना मोकळं करायाला ...
मित्र कुठेच नसतात ....

आकांशा सगळ्यांच्याच ...
भरपूर मोठ्या असतात ...
त्यांना पूर्ण इथे करायला सगळेच
दुसर्यांचा वापर करतात ...
पण आपल्या मदतीसाठी इथे क्वचितच ...
लोक आपल्याला भेटतात ...

स्वप्न पहायला रात्रीची झोप कमी पड़ते ...
त्यांना पूर्ण करायला दिवस भरची मेहनत कमी पड़ते ...
होतात स्वप्न पूर्ण तेव्हा ....
... जेव्हा ज्यांच्या बरोबर पाहिली
त्यांची कमी जाणवते ....

सगळ्यांनाच होतं प्रेम जगात ...
त्याची इथे काही कमी नाही ...
पण ज्यांच्या कडून असते अपेक्षा प्रेमाची ...
त्यांच्या कडून ते प्रत्येकाला भेटतच असं नाही ...

स्वप्नात आकाशातले तारे हातात दिसतात ...
पण reality मध्ये ... दिवसाच्या उजेडात ...
डोळ्यांसमोर अंधार दाटतो ...
आणि रात्रीचा चंद्र सुद्धा आगीच्या गोळ्यासारखा भासतो ...

होय ... सगळ्यांच्या म्हनण्याप्रमाने ...
वेळ नक्कीच सगळं normal करेल ...
पण गेलेल्या वेळेला Rewind मध्ये जावून ...
कोणी कसं change करेल???